آموزش و پرورش خصوصی می‌شود

چراغ سبز دولت به خصوصی کردن آموزش و پرورش 

خبر گزاری سناد _ با وجود انتقادات مبنی بر خصوص سازی مدارس بودجه ۹۸ و رویکرد آن نشان از چراغ سبز دولت به مدارس خصوصی دارد.

«برای هر دانش‌آموزی به طور متوسط ۴ میلیون تومان از خزانه مردم و بیت‌المال هزینه می‌کنیم، گفت: البته به طور متوسط، در حالی که اگر دولت بخواهد این خدمت را از مردم بخرد و مردم خودشان این کار را انجام دهند، حداکثر یک میلیون تومان می‌شود که ۴ برابر از پول بیت‌المال برای یک دانش‌آموز هزینه می‌کنیم در حالی که می‌توانیم این را ارزان کنیم.» این‌ها اظهارات حسن روحانی رئیس جمهوری رنگ و بوی خصوصی سازی آموزش و پرورش را شدت بخشید و نظرات موافق و مخالف بسیاری را در پی داشت.

در برنامه ششم توسعه و برنامه‌های سالیانه کشور واگذاری بخشی از آموزش و پرورش، بزرگترین وزارتخانه کشور به جهت جمعیت ذینفعان، مطرح می‌شود، موضوعی که جدای از مخالفان و موافقان آن نیازمند نظارتی قوی است تا از مسیر اصلی ماموریت‌های آموزش و پرورش منحرف نشود و در عین حال شان و جایگاه جامعه فرهنگی هم رعایت شود.

طی یکسال اخیر خصوصی‌سازی و خرید خدمات در آموزش و پرورش پررنگ‌تر شده است البته قرار بر این بود تا در این مدت ساماندهی هم برای اوضاع وجود داشته باشد تا نواقص اجرای آن همچون بی سر و سامانی اوضاع معلمان بهبود یابد، اما این طرح نه تنها سامانی پیدا نکرده است بلکه اوضاع سخت‌تر از قبل طی می‌شود.

کیفیت؛ گمشده نظام آموزشی در پر کردن کلاس‌های درس

طرح خرید خدمات آموزشی که پنج سال از اجرای آن می‌گذرد و قرار بود تا از امسال با تخصیص ردیف اعتباری ویژه ساماندهی شود، همچنان بلاتکلیف است و به اذعان معلمان این طرح نه تنها امسال قراداد و حقوق آن‌ها به روز نشده است بلکه همچنان بلاتکلیفی وجود دارد و بدون قرارداد فعالیت می‌کنند.

این شرایط در حالی مطرح می‌شود که از سال گذشته علی الهیار ترکمن معاون توسعه، مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش گفته بود که در بودجه سال ۹۷ با حمایت دولت اعتبار ویژه‌ای در قالب ردیفی مستقل برای معلمان خرید خدمات آموزشی در نظر گرفته خواهد شد تا پرداخت حقوق معلمان با مشکل مواجه نشود.

این طرح به گفته مجتبی زینی وند رئیس سازمان مدارس و مراکز غیردولتی در مناطق محروم موفقیت آمیز بوده است و امسال ۱۰ هزار معلم خرید خدمات آموزشی در هزار مدرسه کشور تعداد ۲۰۰ هزار دانش‌آموز را آموزش می‌دهند.

این آموزش‌ها در حالی برای دانش آموزان مناطق محروم پیش می‌رود که معلمان متضرر اصلی هستند و همچنان با وعده‌هایی که جامه عمل نمی‌پوشند و نگران از آینده، تدریس می‌کنند حال بماند که در این روش کیفیت آموزشی کجای طرح قرار دارد و آیا با وجود چنین دغدغه‌هایی امکان آموزش و پرورش با کیفیت به دانش آموز  وجود دارد یا خیر؟